Θα πρέπει λοιπόν η σάρκα τους πρέπει να είναι σφικτή , γυαλιστερή και να επανέρχεται κάθε φορά που πιέζουμε με το δάκτυλο μας χωρίς να αφήνει βαθούλωμα.
Ολόκληρο το ψάρι πρέπει να μυρίζει ευχάριστα . Μυρωδιά αμμωνίας είναι ένδειξη σήψης και χαλασμένου τροφίμου.
Η καθαρότητα και η γυαλάδα των ματιών.
Τα βράγχια των φρέσκων ψαριών είναι πάντα κόκκινα .
Επίσης το λευκό ψαροκόκαλο το σκληρό κρέας και ασφαλώς η ελαφριά θαλασσινή μυρωδιά και γεύση.
Αν το κρατήσουμε στην παλάμη μας, πρέπει η ουρά και το κεφάλι να στέκονται προς τα πάνω, σχηματίζοντας ένα τόξο.
Στα μεγάλα -και συνήθως ακριβά- ψάρια πρέπει να υπάρχει κολλώδες υγρό ανάμεσα στις σιαγόνες αν του ανοιγοκλείσουμε το στόμα. Στα ολόφρεσκα αυτό το υγρό είναι και στο εξωτερικό του ψαριού.
Αφού το αγοράσουμε... (είναι πια αργά....)
Απολεπίζεται εύκολα και τα εντόσθια βγαίνουν ολόκληρα.
Τα χέρια μας δεν μυρίζουν μετά.
Ανοίγει όταν το τηγανίζουμε.
Η ουρά σηκώνεται όταν το τηγανίζουμε (κυρίως στα ψάρια ημέρας)
Όταν είναι ψημένο η σάρκα βγαίνει εύκολα από το κόκκαλο.
