Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2014

ΕΓΩ ΔΕΝ ΞΑΝΑΠΑΩ....ΣΧΟΛΕΙΟ

  Ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ή αντιμετωπίσαμε οι περισσότερες μαμάδες..... 


  Ο όρος σχολική φοβία περιγράφει την έντονη άρνηση του παιδιού να πάει σχολείο λόγω του εντόνου και παράλογου φόβου για κάποιες πτυχές της σχολικής ζωής.
 Η σχολική φοβία δε θα πρέπει να συγχέεται με τη φυσιολογική άρνηση που μπορεί να παρουσιάσει ένα παιδί τις πρώτες μέρες της σχολικής χρονιάς, ούτε με την επιθυμία του να κάνει μια μέρα κοπάνα. 
  Ένα παιδί που εκδηλώνει σχολική φοβία υποφέρει στην ιδέα ότι θα χρειαστεί να απομακρυνθεί για κάποιες ώρες από το οικογενειακό του περιβάλλον με αποτέλεσμα να αντιδρά έντονα με κλάματα και φωνές. 
Επίσης, πολλές φορές ο φόβος αυτός εκφράζεται και μέσω σωματικών συμπτωμάτων, όπως πονόκοιλος, πονοκέφαλος, εμετός κτλ. Συνήθως τα συμπτώματα εκδηλώνονται κατά τις πρωινές ώρες που πρόκειται να φύγει για το σχολείο και επίσης στο προαύλιο λίγο πριν αποχωριστεί το γονέα και μπει στην  αίθουσα. 
Επιπλέον πολλά παιδιά αναζητούν έντονα τους γονείς τους και κατά τη διάρκεια της ημέρας στο σχολείο. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι συνήθως αυτά τα «συμπτώματα» υποχωρούν τα Σαββατοκύριακα ή κατά την περίοδο των διακοπών και των αργιών.
  Το σημαντικότερο είναι να θυμάστε ότι η θέση του παιδιού είναι στο σχολείο και εκεί πρέπει να επιστρέψει. Αν κάποιες φορές υποχωρείτε επιτρέποντας του να μην πάει στο σχολείο γιατί δεν αντέχετε να το βλέπετε να βασανίζεται, τότε του στέλνετε λάθος μήνυμα. Θα ήταν πολύ βοηθητικό να κατανοήσετε το λόγο που κρατάει το παιδί σας μακριά από το σχολείο και σε συνεργασία με τους δασκάλους να προσπαθήσετε να μετατρέψετε το σχολείο σε μία θετική εμπειρία. Χρειάζεται να έχετε μία σταθερή και υπομονετική αντιμετώπιση κάθε φορά που εκείνο αρνείται να πάει στο σχολείο. Επιπλέον αφήστε του χώρο να σας μιλήσει για τα συναισθήματά του και για το τι είναι αυτό που το φοβίζει. Επίσης είναι βοηθητικό το να του ζητάτε να σας περιγράψει τη μέρα του στο σχολείο αλλά και να διηγείστε ιστορίες από τη δικής σας σχολική ζωή. Τέλος, βοηθήστε το σταδιακά να αποκτήσει ανεξαρτησία και ενθαρρύνετε την επαφή με τους συνομηλίκους του.